Αυτό το άρθρο είναι γραμμένο από την μαθήτρια Ρόδω Σοφού από το τμήμα Α4

Φωτογραφίες: Σπυροπούλου Ντεμίλια από το τμήμα Α4

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου, μετά από εκείνη την ημέρα τίποτε δεν θα ήταν ίδιο. Εμείς οι μαθητές ήμασταν στο σχολείο, δεν είχαμε μάθει τι είχε γίνει. Τις υπόλοιπες μέρες μόνο αυτό σκεφτόμασταν και μόνο αυτό ακούγαμε, το δυστύχημα στα Τέμπη.

Μετά από μια εβδομάδα, και λίγο παραπάνω, εμείς οι μαθητές της πρώτης τάξης του ΕΠΑ.Λ αποφασίσαμε να κάνουμε αποχή την 6η και 7η ώρα. Μαζί με την βοήθεια των συμμαθητών μας χρησιμοποιώντας τις τσάντες μας σχεδιάσαμε το σύνθημα “ΠΕΝΘΩ“.

Έτσι μπορέσαμε να καταδικάσουμε αυτό το έγκλημα και να εκφράσουμε το πώς όντως νιώθουμε. Όλος αυτός ο πόνος, ο φόβος, όχι μόνο δικός μας αλλά και χιλιάδων μαθητών, γονέων, δασκάλων που ήξεραν πως θα μπορούσαν να ήταν στη θέση των αδικοχαμένων, συμπυκνώθηκε όχι μόνο σε μία δικιά μας λέξη αλλά και σε άλλες τόσες. Συνθήματα, τραγούδια, άλλα γραμμένα, άλλα ζωγραφισμένα, άλλα φωναγμένα από χιλιάδες μαθητές στην Ελλάδα που δηλώνουν ότι:

Θα γίνουμε η φωνή των νεκρών και ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί εκεί που πρέπει.