Όταν ξυπνώ το πρωί
Το πρώτο πράγμα που κοιτώ
Είναι το κινητό
Μήπως μου έχεις στείλει
Ένα μήνυμα καλό
Μία αιτία ή μια δικαιολογία
Που δεν μου μιλάς τόσο καιρό
Μωρό μου σ' αγαπώ
Μιλά μου σε παρακαλώ
Είμαι σε απόγνωση καιρό
Και έχω ανάγκη να σε δω
Έστω και για ένα λεπτό
Για να νιώσω ξανά
Την αίσθηση αυτή
Της αγκαλιάς
Ναι μαζί κι αυτό
Αυτό το φίλη
Με αγγίζεις και λιώνω στο λεπτό
Σε παρακαλώ μην φύγεις
Κάτσε εδώ
Είναι σημαντικό γιατί
Γιατί το μελάνι μου τελειώνει
Εσύ με έχεις προδώσει
Τόσα ακόμα έχω να σου πω
Μα κράτα μόνο αυτό
Το πιο σημαντικό
Πού είναι το πόσο σ' αγαπώ
Και μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό
Γιατί το μελάνι μου τελειώνει
Εσύ με έχεις προδώσει
Τόσα ακόμα έχω να σου πω
Μα κράτα μόνο αυτό
Το πιο σημαντικό
Πού είναι το πόσο σ' αγαπώ
Και μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό
Ελα μωρό μου να σου πω
Πως οι σκέψεις που μου έρχονται
Δεν θέλουν να ηρεμήσω
Κι όλες μαζί μου λένε
Στο παρελθόν μου να σε αφήσω
Γιατί είσαι ένα λάθος
Ένα από τα πολλά
Κι ας λένε πως μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας
Εγώ δεν έμαθα πολλά
Κάθομαι χαμένος στο βλέμμα σου συχνά
Θέλοντας να κοιμηθώ στην σιωπή,
Σε αυτήν την αγκαλιά
Με μισείς που σε αγαπώ
Μα νόημα δεν βρίσκω
Ποτέ δεν θα καταφέρω
Την καρδιά σου να λυγίσω
Δεν είσαι η αιτία
Ούτε η αφορμή
Για ότι γίνεται στην ζωή
Μα έλα θύμισε μου
Τι σημαίνει να αγαπάς
Γιατί πλέον έχω ξεχάσει
Με τόσο παραμύθια
Που μου πουλάς
Το ξέρεις κι εσύ
Πως ταιριάζουμε πολύ
Μα τον εαυτό σου προσπαθείς
Το αντίθετο να πείσεις
Έχεις μια τάση φανερή
Να προσπαθείς να με αποφύγεις
Γιατί ξέρεις πως
Το να σε βλέπω μόνο
Δεν μου αρκεί γιατί
Γιατί το μελάνι μου τελειώνει
Εσύ με έχεις προδώσει
Τόσα ακόμα έχω να σου πω
Μα κράτα μόνο αυτό
Το πιο σημαντικό
Πού είναι το πόσο σ' αγαπώ
Και μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό
Γιατί το μελάνι μου τελειώνει
Εσύ με έχεις προδώσει
Τόσα ακόμα έχω να σου πω
Μα κράτα μόνο αυτό
Το πιο σημαντικό
Πού είναι το πόσο σ' αγαπώ
Και μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό
Αγαπητέ μου στιχουργέ, η ζωή είναι ένα βιβλίο με πολλές πολλές σελίδες! Όταν τελειώνει η μια, γυρίζουμε και προχωράμε στην άλλη, διαφορετικά δεν θα μάθουμε ποτέ το τέλος της ιστορίας!!
Αγαπητέ μου στιχουργέ, η ζωή είναι ένα βιβλίο με πολλές πολλές σελίδες! Όταν τελειώνει η μια, γυρίζουμε και προχωράμε στην άλλη, διαφορετικά δεν θα μάθουμε ποτέ το τέλος της ιστορίας!!